Meditatief

Meditatie.

                                                           Maar één van de soldaten stak een lans in Zijn zij
                                                           en meteen vloeide er bloed en water uit.

                                                                             Johannes 19: 34.

Middenin de lijdensweken treft ons allen een virus, waardoor het dagelijks leven ontwricht is en wij elkaar niet kunnen ontmoeten in de wekelijkse kerkdienst. En de omvang van dit gebeuren kunnen wij nog nauwelijks bevatten.

Maar als kerkgemeenschap zoeken we troost en kracht in het Evangelie. In deze weken laten we ons troosten door het lijden van Christus.

Johannes laat zijn blik gaan over de bijna verlaten heuveltop van Golgotha. De avondschemer valt. De mensen zijn weggegaan. De soldaten zijn inmiddels met hun werk begonnen. Ze moeten zeker weten dat Jezus gestorven is. En ze nemen geen halve maatregelen, getuige het tekstwoord hier boven.

U denkt misschien: waarom was dat nu nodig? Weten die soldaten wel met Wie ze bezig zijn?

Het is toch duidelijk dat Hij de zoon van God is, en dan nog Zijn hart doorsteken met een lans? Maar ook dát hoort bij het openen van Gods Vaderhart voor ons, om zó onze zonden voorgoed af te wassen.

Bloed en water, zegt Johannes. Nee, dat vergeet hij nooit. Hij zag het zelf. Ze zijn aanduidingen van een bepaalde werkelijkheid. En van het zekere weten dat Jezus niet schijndood geweest is.

Het bloed is de aanduiding van de verzoening. Zo alleen wilde God zijn genade tonen. Zonder bloedstorting geen vergeving. Zo had God het bepaald in het Oude Testament.

En wie het bloed plengde bij het brengen van de offers, moest ook zelf gereinigd zijn. Gereinigd met het water.

Water en bloed. In Christus krijgt dit alles een nog veel diepere betekenis. Krijgt het zijn vervulling.

Dit is zo beschreven door Johannes, opdat wij zouden weten dat hier de bloedstorting in de volle zin van het woord heeft plaatsgehad. In het bloed van deze Gekruisigde worden schulden vrijgesproken.

Nu zegt God tot allen die achter het bloed van de Heiland leerden schuilen in hun leven: u bent vrijgesproken op grond van het verzoeningswerk van mijn Zoon. Ik neem u aan zoals u bent. Vergeving en verlossing geef Ik u. Omdat Hij het verdiend heeft. De prijs is betaald.

Christus bloed spreekt schuldigen vrij. En zo krijgt ons leven doel, zin, inhoud en toekomstperspectief, in welke crisis wij dan ook verkeren.

Want met de lijdensweken en de Goede Vrijdag is het niet afgelopen. We gaan Pasen vieren. Jezus leeft. En we verwachten zijn wederkomst. “Hij komt, elks oog zal Hem dan zien, ook die Hem heeft doorsteken! (Gz. 231)

Ze zullen Hem zien. Iedereen. Dat is de blijdschap van Zijn gemeente, die hier op Hem wacht.

Jezus. De Man van smarten op de Goede Vrijdag. Maar ook: de Vorst van Pasen. Hij komt terug op de wolken.

Ja, halleluja, ja Hij komt!

Juicht, mensen, englen, samen.

Juicht met een vreugd, die ’t al verstomt,

Juicht allen! Amen, amen!

Ds. H. Dekker.